LRC歌词
แสงแดดอุ่นเบาๆ ลูบไล้ผิวน้ำทะเล
ลมเบาพัดพาใจให้ลอยไปกับคลื่น
เธอเดินอยู่ตรงนั้น ใกล้ๆ คลื่นกระทบฝั่ง
ใจฉันก็พลัน…อ่อนโยนไปทั้งวัน
แค่เธอใส่ชุดสีเหลืองสดใส
หัวใจก็ยิ้มออกมาไม่รู้ตัว
วันธรรมดากลายเป็นวันพิเศษ
เพราะมีเธออยู่ตรงนี้
เธอคือแสงแดดในวันฟ้าใส
คือความสุขที่ไม่ต้องใช้เหตุผล
แค่ได้มองเธอเดินไปริมทะเล
โลกก็หยุดหมุนช้าๆ…
แล้วใจฉันก็พูดว่า “รักนะ…”
ผมเธอมัดครึ่งไว้ด้วยผ้าสีอ่อน
แว่นตาสีดำ สะท้อนแสงตาเธอ
ยิ่งมองก็ยิ่งเพ้อ… เหมือนต้องมนต์กลางเวิ้งฟ้า
แค่เธอยิ้ม…ใจก็แทบละลาย
ตอนเธอหรี่ตาเพราะแดดจ้า
มันทำให้ใจฉันอ่อนลงอีกนิด
เธอไม่ต้องพูดอะไรเลยสักคำ
แค่เธออยู่…ก็พอ
เธอคือแสงแดดในวันฟ้าใส
คือความสุขที่ไม่ต้องใช้เหตุผล
แค่ได้มองเธอเดินไปริมทะเล
โลกก็หยุดหมุนช้าๆ…
แล้วใจฉันก็พูดว่า “รักนะ…”
ใจฉันอยากเดินเคียงข้าง
เก็บภาพเธอไว้ในความทรงจำ
แม้ไม่มีโอกาสพูดตรงๆ
แต่ก็รักเธอ…แบบนี้ทุกวัน
เธอคือแสงแดดในวันฟ้าใส
คือความรักที่ไม่ต้องการครอบครอง
แค่ได้มองเธอเดินไปริมทะเล
ใจก็พอแล้ว…
แค่เธอมีความสุข… ฉันก็ยิ้มตาม
ลมเบาพัดพาใจให้ลอยไปกับคลื่น
เธอเดินอยู่ตรงนั้น ใกล้ๆ คลื่นกระทบฝั่ง
ใจฉันก็พลัน…อ่อนโยนไปทั้งวัน
แค่เธอใส่ชุดสีเหลืองสดใส
หัวใจก็ยิ้มออกมาไม่รู้ตัว
วันธรรมดากลายเป็นวันพิเศษ
เพราะมีเธออยู่ตรงนี้
เธอคือแสงแดดในวันฟ้าใส
คือความสุขที่ไม่ต้องใช้เหตุผล
แค่ได้มองเธอเดินไปริมทะเล
โลกก็หยุดหมุนช้าๆ…
แล้วใจฉันก็พูดว่า “รักนะ…”
ผมเธอมัดครึ่งไว้ด้วยผ้าสีอ่อน
แว่นตาสีดำ สะท้อนแสงตาเธอ
ยิ่งมองก็ยิ่งเพ้อ… เหมือนต้องมนต์กลางเวิ้งฟ้า
แค่เธอยิ้ม…ใจก็แทบละลาย
ตอนเธอหรี่ตาเพราะแดดจ้า
มันทำให้ใจฉันอ่อนลงอีกนิด
เธอไม่ต้องพูดอะไรเลยสักคำ
แค่เธออยู่…ก็พอ
เธอคือแสงแดดในวันฟ้าใส
คือความสุขที่ไม่ต้องใช้เหตุผล
แค่ได้มองเธอเดินไปริมทะเล
โลกก็หยุดหมุนช้าๆ…
แล้วใจฉันก็พูดว่า “รักนะ…”
ใจฉันอยากเดินเคียงข้าง
เก็บภาพเธอไว้ในความทรงจำ
แม้ไม่มีโอกาสพูดตรงๆ
แต่ก็รักเธอ…แบบนี้ทุกวัน
เธอคือแสงแดดในวันฟ้าใส
คือความรักที่ไม่ต้องการครอบครอง
แค่ได้มองเธอเดินไปริมทะเล
ใจก็พอแล้ว…
แค่เธอมีความสุข… ฉันก็ยิ้มตาม
文本歌词
แสงแดดอุ่นเบาๆ ลูบไล้ผิวน้ำทะเล ลมเบาพัดพาใจให้ลอยไปกับคลื่น เธอเดินอยู่ตรงนั้น ใกล้ๆ คลื่นกระทบฝั่ง ใจฉันก็พลัน…อ่อนโยนไปทั้งวัน แค่เธอใส่ชุดสีเหลืองสดใส หัวใจก็ยิ้มออกมาไม่รู้ตัว วันธรรมดากลายเป็นวันพิเศษ เพราะมีเธออยู่ตรงนี้เธอคือแสงแดดในวันฟ้าใส คือความสุขที่ไม่ต้องใช้เหตุผล แค่ได้มองเธอเดินไปริมทะเล โลกก็หยุดหมุนช้าๆ… แล้วใจฉันก็พูดว่า “รักนะ…” ผมเธอมัดครึ่งไว้ด้วยผ้าสีอ่อน แว่นตาสีดำ สะท้อนแสงตาเธอ ยิ่งมองก็ยิ่งเพ้อ… เหมือนต้องมนต์กลางเวิ้งฟ้า แค่เธอยิ้ม…ใจก็แทบละลายตอนเธอหรี่ตาเพราะแดดจ้า มันทำให้ใจฉันอ่อนลงอีกนิด เธอไม่ต้องพูดอะไรเลยสักคำ แค่เธออยู่…ก็พอ เธอคือแสงแดดในวันฟ้าใส คือความสุขที่ไม่ต้องใช้เหตุผล แค่ได้มองเธอเดินไปริมทะเล โลกก็หยุดหมุนช้าๆ… แล้วใจฉันก็พูดว่า “รักนะ…” ใจฉันอยากเดินเคียงข้าง เก็บภาพเธอไว้ในความทรงจำ แม้ไม่มีโอกาสพูดตรงๆแต่ก็รักเธอ…แบบนี้ทุกวันเธอคือแสงแดดในวันฟ้าใส คือความรักที่ไม่ต้องการครอบครอง แค่ได้มองเธอเดินไปริมทะเล ใจก็พอแล้ว… แค่เธอมีความสุข… ฉันก็ยิ้มตาม
