LRC歌词
แค่ผู้หญิงธรรมดา…ที่เคยหวัง
ว่าจะเจอใครสักคน…ที่จริงใจ
ฉันเคยคิดว่าเธอคือคนที่ใช่
เข้ามาใกล้...คอยดูแลทุกอย่าง
ทำดีให้เหมือนว่ารัก…ด้วยใจจริงจัง
แต่ข้างใน...คือภาพลวงตา
เธอเข้ามาในวันที่ฉันอ่อนล้า
ใช้คำหวานมาทำลายกำแพง
กอดฉันไว้ในคืนที่ใจมันแห้ง
เพื่อจะได้…ในสิ่งที่เธอต้องการ
พอได้แล้วก็หายไป
เหมือนไม่เคยรู้จักกัน
ฉันเหมือนคนไร้ตัวตน
เธอเดินไป…กับคนใหม่
ฉันนอนร้องไห้…อยู่ในห้องเดิม
กับคำพูดซ้ำ ๆ ที่วนในหัวใจ
ไม่มีสิทธิ์จะตะโกน…เพราะยังมียางอาย
ต้องซ่อนน้ำตา...หลังรอยยิ้ม
แต่ถ้าวันหนึ่งฉันทนไม่ไหว
จะไม่เงียบ จะไม่ยอมอีกต่อไป
จะขอแลกทุกหยดน้ำตาที่เคยเสียไป
ให้มันรู้…ว่าใครเจ็บกว่ากัน
คนอย่างเธอไม่เคยรู้สึกผิด
ทำเป็นไม่คิดว่าทำใครพัง
ยิ้มให้เขาเหมือนไม่มีอะไรผิดหวัง
แต่ที่พัง…คือใจของฉัน
แอบเสียดายช่วงเวลาที่ให้เธอ
แต่ยิ่งจำ…ก็ยิ่งเกลียดตัวเอง
ที่เคยเชื่อคนอย่างเธอด้วยหัวใจเต็ม
แต่สุดท้าย…ได้เพียงน้ำตา
พอเธอได้ในสิ่งที่เธอต้องการ
ฉันก็กลายเป็นแค่ทางผ่าน
ถูกลบ ถูกทิ้ง…เหมือนไม่สำคัญ
ทั้งที่เคยรัก…หมดหัวใจ
ฉันนอนร้องไห้…อยู่ในห้องเดิม
กับความเจ็บที่พูดกับใครไม่ได้
ต้องกลั้นไว้…ในคืนที่ใจสั่นไหว
เหมือนตายทั้งเป็น…ทุกนาที
แต่ถ้าวันหนึ่งฉันทนไม่ไหว
จะไม่เหลือแม้เศษความหวังดี
เธอจะรู้ว่า “คนดี ๆ” คนนี้
มีด้านที่เธอ…ไม่เคยเห็น
ไม่ต้องสงสัย…ถ้าวันหนึ่งฉันเปลี่ยน
เพราะเธอคนเดียว ที่เขียนบทให้มันเป็น
อย่ากลับมาถาม ว่าทำไมถึงเลือดเย็น
เพราะเธอ...เป็นคนเริ่มก่อน
ฉันนอนร้องไห้…อยู่ในห้องเดิม
แต่หัวใจ…มันไม่เหมือนวันเก่า
ต่อให้ยังมีแผลที่ยังไม่เบา
แต่ฉันจะไม่…ยอมให้เธอทำร้ายอีกแล้ว
และถ้าวันหนึ่งฉันทนไม่ไหว
เธอจะได้รู้…ว่าเจ็บแค่ไหน
เมื่อคนที่เธอเคยทิ้งไป
ลุกขึ้นมา…เพื่อจบเกมนี้
…ให้มันรู้กันไปเลย
ว่าจะเจอใครสักคน…ที่จริงใจ
ฉันเคยคิดว่าเธอคือคนที่ใช่
เข้ามาใกล้...คอยดูแลทุกอย่าง
ทำดีให้เหมือนว่ารัก…ด้วยใจจริงจัง
แต่ข้างใน...คือภาพลวงตา
เธอเข้ามาในวันที่ฉันอ่อนล้า
ใช้คำหวานมาทำลายกำแพง
กอดฉันไว้ในคืนที่ใจมันแห้ง
เพื่อจะได้…ในสิ่งที่เธอต้องการ
พอได้แล้วก็หายไป
เหมือนไม่เคยรู้จักกัน
ฉันเหมือนคนไร้ตัวตน
เธอเดินไป…กับคนใหม่
ฉันนอนร้องไห้…อยู่ในห้องเดิม
กับคำพูดซ้ำ ๆ ที่วนในหัวใจ
ไม่มีสิทธิ์จะตะโกน…เพราะยังมียางอาย
ต้องซ่อนน้ำตา...หลังรอยยิ้ม
แต่ถ้าวันหนึ่งฉันทนไม่ไหว
จะไม่เงียบ จะไม่ยอมอีกต่อไป
จะขอแลกทุกหยดน้ำตาที่เคยเสียไป
ให้มันรู้…ว่าใครเจ็บกว่ากัน
คนอย่างเธอไม่เคยรู้สึกผิด
ทำเป็นไม่คิดว่าทำใครพัง
ยิ้มให้เขาเหมือนไม่มีอะไรผิดหวัง
แต่ที่พัง…คือใจของฉัน
แอบเสียดายช่วงเวลาที่ให้เธอ
แต่ยิ่งจำ…ก็ยิ่งเกลียดตัวเอง
ที่เคยเชื่อคนอย่างเธอด้วยหัวใจเต็ม
แต่สุดท้าย…ได้เพียงน้ำตา
พอเธอได้ในสิ่งที่เธอต้องการ
ฉันก็กลายเป็นแค่ทางผ่าน
ถูกลบ ถูกทิ้ง…เหมือนไม่สำคัญ
ทั้งที่เคยรัก…หมดหัวใจ
ฉันนอนร้องไห้…อยู่ในห้องเดิม
กับความเจ็บที่พูดกับใครไม่ได้
ต้องกลั้นไว้…ในคืนที่ใจสั่นไหว
เหมือนตายทั้งเป็น…ทุกนาที
แต่ถ้าวันหนึ่งฉันทนไม่ไหว
จะไม่เหลือแม้เศษความหวังดี
เธอจะรู้ว่า “คนดี ๆ” คนนี้
มีด้านที่เธอ…ไม่เคยเห็น
ไม่ต้องสงสัย…ถ้าวันหนึ่งฉันเปลี่ยน
เพราะเธอคนเดียว ที่เขียนบทให้มันเป็น
อย่ากลับมาถาม ว่าทำไมถึงเลือดเย็น
เพราะเธอ...เป็นคนเริ่มก่อน
ฉันนอนร้องไห้…อยู่ในห้องเดิม
แต่หัวใจ…มันไม่เหมือนวันเก่า
ต่อให้ยังมีแผลที่ยังไม่เบา
แต่ฉันจะไม่…ยอมให้เธอทำร้ายอีกแล้ว
และถ้าวันหนึ่งฉันทนไม่ไหว
เธอจะได้รู้…ว่าเจ็บแค่ไหน
เมื่อคนที่เธอเคยทิ้งไป
ลุกขึ้นมา…เพื่อจบเกมนี้
…ให้มันรู้กันไปเลย
文本歌词
แค่ผู้หญิงธรรมดา…ที่เคยหวังว่าจะเจอใครสักคน…ที่จริงใจฉันเคยคิดว่าเธอคือคนที่ใช่เข้ามาใกล้...คอยดูแลทุกอย่างทำดีให้เหมือนว่ารัก…ด้วยใจจริงจังแต่ข้างใน...คือภาพลวงตาเธอเข้ามาในวันที่ฉันอ่อนล้าใช้คำหวานมาทำลายกำแพงกอดฉันไว้ในคืนที่ใจมันแห้งเพื่อจะได้…ในสิ่งที่เธอต้องการพอได้แล้วก็หายไปเหมือนไม่เคยรู้จักกันฉันเหมือนคนไร้ตัวตนเธอเดินไป…กับคนใหม่ฉันนอนร้องไห้…อยู่ในห้องเดิมกับคำพูดซ้ำ ๆ ที่วนในหัวใจไม่มีสิทธิ์จะตะโกน…เพราะยังมียางอายต้องซ่อนน้ำตา...หลังรอยยิ้มแต่ถ้าวันหนึ่งฉันทนไม่ไหวจะไม่เงียบ จะไม่ยอมอีกต่อไปจะขอแลกทุกหยดน้ำตาที่เคยเสียไปให้มันรู้…ว่าใครเจ็บกว่ากันคนอย่างเธอไม่เคยรู้สึกผิดทำเป็นไม่คิดว่าทำใครพังยิ้มให้เขาเหมือนไม่มีอะไรผิดหวังแต่ที่พัง…คือใจของฉันแอบเสียดายช่วงเวลาที่ให้เธอแต่ยิ่งจำ…ก็ยิ่งเกลียดตัวเองที่เคยเชื่อคนอย่างเธอด้วยหัวใจเต็มแต่สุดท้าย…ได้เพียงน้ำตาพอเธอได้ในสิ่งที่เธอต้องการฉันก็กลายเป็นแค่ทางผ่านถูกลบ ถูกทิ้ง…เหมือนไม่สำคัญทั้งที่เคยรัก…หมดหัวใจฉันนอนร้องไห้…อยู่ในห้องเดิมกับความเจ็บที่พูดกับใครไม่ได้ต้องกลั้นไว้…ในคืนที่ใจสั่นไหวเหมือนตายทั้งเป็น…ทุกนาทีแต่ถ้าวันหนึ่งฉันทนไม่ไหวจะไม่เหลือแม้เศษความหวังดีเธอจะรู้ว่า “คนดี ๆ” คนนี้มีด้านที่เธอ…ไม่เคยเห็นไม่ต้องสงสัย…ถ้าวันหนึ่งฉันเปลี่ยนเพราะเธอคนเดียว ที่เขียนบทให้มันเป็นอย่ากลับมาถาม ว่าทำไมถึงเลือดเย็นเพราะเธอ...เป็นคนเริ่มก่อนฉันนอนร้องไห้…อยู่ในห้องเดิมแต่หัวใจ…มันไม่เหมือนวันเก่าต่อให้ยังมีแผลที่ยังไม่เบาแต่ฉันจะไม่…ยอมให้เธอทำร้ายอีกแล้วและถ้าวันหนึ่งฉันทนไม่ไหวเธอจะได้รู้…ว่าเจ็บแค่ไหนเมื่อคนที่เธอเคยทิ้งไปลุกขึ้นมา…เพื่อจบเกมนี้…ให้มันรู้กันไปเลย
